Podróże małe i duże - Kazimierz Dolny

Uwielbiamy z mężem podróżować. Jeszcze w czasach "przed dziećmi" potrafiliśmy spontanicznie wsiąść w auto i zrobić 150 czy 200 km, żeby pospacerować po Szczawnicy, zjeść kurczaka w KFC w Krakowie czy zrobić zakupy w Warszawie. 
Teraz, z dziećmi sytuacja jest już bardziej skomplikowana. Bo o ile pomysły na spontaniczne wyjazdy są, to z wykonaniem już gorzej, bo trzeba dzieci trzeba zapakować do auta z całym inwentarzem typu wózek, kocyk, zapas pieluch, drugi komplet ubrań itp.
Ale czasami się udaje. 
Tak było i tym razem. W sobotę wieczorem wpadł nam do głowy pomysł na wyjazd. Myśleliśmy o Krakowie, ale już kilka razy byliśmy ostatnio, więc należało coś zmienić. 
I tak padło na Kazimierz Dolny. Względnie niedaleko (ok. 2h drogi), przyjemne miasteczko, pogoda ładna. 
Rano zapakowaliśmy się w samochód i po śniadaniu wyruszyliśmy. 
Niedziela może nie jest najlepszym dniem na takie wycieczki, bo wszędzie jest tłoczno, ale ze względu na pracę nie możemy sobie pozwolić na wyjazdy na tygodniu. 

Parking:
Podróżowanie samochodem wiąże się z koniecznością pozostawienia pojazdu w jakimś miejscu, tak aby móc później pieszo podziwiać lokalne atrakcje. W Kazimierzu parkingów jest kilka, oczywiście wszystkie płatne. Bliżej lub odrobinę dalej od Rynku. Taka przyjemność będzie Was kosztowała 3 zł za każdą godzinę, lub 10 zł "do zachodu słońca".  My wybraliśmy tą drugą opcję, bo była bardziej opłacalna. Pozdrawiamy przy okazji miłego starszego Pana zarządzającego parkingiem! 

Atrakcje: 
W Kazimierzu nie brakuje atrakcji. Każdy znajdzie coś dla siebie. Poza turystyką, Kazimierz znany jest ze swoich związków ze sztuką. Wielu malarzy ma tu swoje galerie, pracownie, odbywają się tu też plenery malarskie.  To malownicze miasteczko, w którym nie brakuje klimatycznych uliczek i zakamarków oraz wspaniałej architektury (renesansowe kamienice, średniowieczne ruiny zamku, synagoga). Można też pospacerować deptakiem nad brzegiem Wisły. Można się wspiąć na Górę Trzech Krzyży w pobliżu Kazimierza, zwiedzić ruiny zamku w Janowcu lub pospacerować Wąwozem Korzeniowy Dół ( my ze względu na dzieci i wózek ominęliśmy te punkty). My lubimy spacery, więc sporo spacerowaliśmy. 

Mamy tu ładny Rynek, z centralnie położoną studnią. Niestety, ilość turystów w niedzielę skutecznie ten widok przesłania. Dodatkowo studnia zasłonięta jest z każdej strony przez malarzy, czarownice i innych temu podobnych osobników, którzy namalują nam portret albo uśmiechną się do zdjęcia za odpowiednią opłatą oczywiście. 

Skoro była mowa o Wiśle, to nie sposób pominąć atrakcji w postaci rejsu statkiem. Ze względu na dzieci zdecydowaliśmy się skorzystać z tej opcji. 
Statek zabiera pasażerów na godzinny rejs w górę Wisły, mijając stare kamieniołomy, Zamek w Janowcu, Mięćmierz i dopływa do "Krowiej Wyspy" gdzie zawraca, i płynie z powrotem do Kazimierza. Widoki naprawdę piękne. 

Bardzo miło spędziliśmy ten czas, a Amelka była zachwycona już samym faktem znalezienia się na statku. 

Rejsy odbywają się codziennie w sezonie letnim, a koszt takiego rejsu to 17 zł za osobę dorosłą i 15 zł za dziecko powyżej 4 roku życia. Od młodszych pasażerów opłaty nie są pobierane. Bilety można kupić w kasie, tuż przed wejściem na statek. 

Miasto można zwiedzić również wykupując sobie przejazd melexem, dorożką czy nawet karetą, ale znów - ze względu na wózek my korzystaliśmy wyłącznie z własnych nóg. 

Kulinaria: 
Nie skorzystaliśmy z oferty żadnej z restauracji, chociaż jest ich w Kazimierzu mnóstwo. Ale dotarliśmy do miasta po śniadaniu, więc chwilę zeszło zanim zgłodnieliśmy. Amelka również ni czuła głodu, ponieważ od razu po przyjeździe musiała zjeść frytki ( nie ma takiego miejsca serwującego frytki, z którego moje dziecko by nie korzystało). Zatem dostała frytki belgijskie (całkiem dobre zresztą) od razu po przyjeździe i głodna nie była. A potem w poszukiwaniu koguta trafiliśmy do Piekarni Sarzyńskich i deserze nie byliśmy już głodni do samego wieczora. 

Piekarnię Sarzyńskich możemy z czystym sercem polecić. Nie tylko kupiliśmy tu koguta i pyszne drożdżówki, ale wypiliśmy pyszną popołudniową kawę w towarzystwie pysznego sernika. 
Szaleństwo. 

Kogut
Kogut z ciasta to "must have" każdej wizyty w Kazimierzu. Podobno najlepsze są w Piekarni Sarzyńskich. My nie przepadamy za drożdżowymi bułami ( a taki własnie jest ten kogut), no ale kupiliśmy jednego, żeby nie było. Nie możemy porównać smaku z innymi sprzedawanymi w wielu punktach kogutami, bo uznaliśmy że taki jeden nam wystarczy (jest sporych rozmiarów). W smaku przypomina po prostu drożdżową bułę. 

Pamiątki: 
Stragany z pamiątkami są nieodłącznym elementem krajobrazu każdego miasteczka, do którego przyjeżdżają turyści. Można na nich kupić wszystko od wyrobów regionalnych po chińskie pierdółki rodem z aliexpress. 
My jak zawsze zaopatrzyliśmy się w magnesik na lodówkę i kubek, bo to nasze standardowe zakupy na takich wyjazdach. Amelce natomiast spodobały się drewniane gwizdki w kształcie ptaszków, i takiego sobie sprawiła (sama). Oczywiście podobały się jej również wszelkiej maści kolorowe balony, ale takich rzeczy z reguły nie pozwalamy jej kupować. Stanęło więc na gwizdku.

Generalnie bardzo miło spędziliśmy popołudnie. Jak się okazało uciekliśmy przed deszczem, który zawitał do nas do miasta. My pogodę mieliśmy idealną na spacery. Było ciepło, ale nie gorąco. Dość wietrznie, co trochę dokuczało podczas rejsu statkiem, ale dało się znieść. I naprawdę było bardzo przyjemnie :)

Bardzo polecam to miejsce na rodzinny wypad. Nie tylko jednodniowy. Jeśli jesteście koneserami sztuki na pewno spodobają się Wam liczne galerie 
i muzea udostępnione zwiedzającym. Jeśli nie macie już dzieci w wózkach lub używanie chust czy nosideł możecie podziwiać piękne krajobrazy spacerując okolicznymi wąwozami. Gwarantuję, że miło spędzicie czas i będziecie mieli co robić. Jeżeli macie możliwość przyjedźcie tu na tygodniu, będzie luźniej. 


*Wszystkie zdjęcia są moją własnością i nie wyrażam zgody na ich kopiowanie i udostępnianie. 

Uważaj na siebie!

Ten post miał pojawić się już na wiosnę. 

Pomyślałam o nim, jak tylko zrobiło się ciepło i na ulicę wylegli pierwsi rowerzyści. Teraz mamy już połowę wakacji, więc temat dalej aktualny, i nawet ze zdwojoną siłą, bo do rowerzystów dołączyły jeszcze dzieci, młodzież i biegacze.
Oczywiście chodzi o ich poruszanie się po nieoświetlonych drogach w ciemnych ubraniach bez odblasków. 
Tak, tak - mimo kampanii społecznych, apelów policji i innych służb publicznych wciąż tacy się zdarzają. I to nie są pojedyncze przypadki.

*seniorzy24.pl

Oczywiście jak świat światem, rowerzyści na ulicach są i będą. Piesi też. Sama czasami należę i do jednej i do drugiej grupy. Ale wychodząc z domu staram się zabrać też rozum i rozsądek. Nie ubieram się jak choinka świąteczna, ale nie ubieram się w ciemne rzeczy wiedząc, że będę szła /jechała nieoświetloną drogą.

Sytuacja, ,która mi się przytrafiła, miała miejsce jakiś czas temu, ale jak sobie przypomnę - wciąż mam ciarki.
Jechałam taką własnie nieoświetloną drogą, w dodatku z zakrętami,ok. 22. Było już całkiem ciemno. Droga nie jakaś super szeroka, ot taka, że dwa samochody się miną. Bez pobocza jako takiego, więc rowerzyści poruszają się normalnie po drodze. I takich rowerzystów przed sobą zobaczyłam. Ani jeden nie miał światła tylnego, ale na szczęście przednie mieli dość mocne, i dało się ich zauważyć. 
Nie jechałam szybko, wrzuciłam kierunkowskaz żeby ominąć rowerzystów i zjechałam na lewą stronę drogi, żeby ich bezpiecznie wyminąć. I w tym momencie przed sobą zobaczyłam kolejnego rowerzystę - jadącego w przeciwnym kierunku niż ja. Zero świateł, zero odblasków, nic! Zamarłam. Nie wiem, jakim cudem udało mi się zmieścić między tych rowerzystów po prawej, a tego rowerzystę z przeciwka i nikogo przy tym nie uszkodzić. Po prostu się zapowietrzyłam. Prosta droga, gdyby ten człowiek miał jakiekolwiek światło - zobaczyłabym go wcześniej. Nie wymijałabym tamtych . Nie miałam pojęcia, że on tam jest.

Podobna sytuacja - w czasie remontu głównej drogi do pracy jeździłam przez małe miasteczko, pełne krętych uliczek i zakamarków. I pewnego ciemnego poranka wyjechałam wprost na babcię z bułeczkami. Szła sobie środkiem pasa, po ciemku, przy zakręcie. Nic się na szczęście nie stało, odbiłam w bok i bezpiecznie babcię minęłam. Ale kierowca jadący szybciej/zamyślony/zagapiony już mógłby w porę nie zareagować. 

Nie wiem, dlaczego wciąż mamy takie sytuacje. Tyle apeli, tyle odblasków rozdawanych w szkołach, na piknikach i innych eventach, tyle pogadanek, filmów w internecie. Nawet mandaty miały być za brak odblasków w terenie niezabudowanym. Producenci odzieży dodają elementy odblaskowe do kurtek, butów, spodni, plecaków. Niewiele to pomogło. 

Oczywiście, kierowcy też mają swoje za uszami. Wcale ich nie bronię. Jeżdżą szybko, brawurowo, niektórym się wydaje, że są królami szos. Nie zwalniają, rozjeżdżają jeże, koty i lisy, które wtargną im na drogę, bo to "ich droga". 
Przez przejazd kolejowy przejeżdżają na pełnym gazie, nierzadko uszkadzając przy tym samochód, ale po co zwalniać,szkoda czasu. Piszą smsy i rozmawiają przez telefon, nie koncentrując się na drodze. Siadają za kółko zmęczeni i rozkojarzeni. Też nie są święci, jednym słowem. 

Ale tym bardziej - piesi i rowerzyści powinni zrobić wszystko, żeby zwiększyć swoje szanse na drodze. Bo do tanga trzeba dwojga, jak to mówią. Sama ostrożność kierowcy nie zawsze wystarczy. 

*google.pl

Widoczność człowieka ubranego w ciemny strój, bez elementów odblaskowych to ok. 40- 50m. Tak na odległość świateł. W przypadku kiepskich warunków atmosferycznych ta odległość się zmniejsza. W przypadku założenia takich elementów odległość, z której kierowca może zobaczyć pieszego zwiększa się do ok 150 - 200 m. Jest różnica. Nawet te 100 metrów daje kierowcy szansę na reakcję, ominięcie człowieka. To naprawdę może uratować życie. 

Sprawdźcie swoje rowery. Zainwestujcie w oświetlenie. Lub po prostu kupcie kamizelkę czy odblaskowe opaski za kilka złotych i zamontujcie je na rowerze i ubraniu,kiedy się wybieracie na przejażdzkę. Naprawdę, Wasze życie może być warte własnie te kilka złotych. 

*dziennikpowiatowy.pl

To już rok!

Lipiec prawie minął, a jak napisałam zaledwie jednego posta.
Ale są wakacje, przedszkolak i niemowlak w domu, czas jakoś obojgu trzeba zająć. Jak to matka polka - jak widzę rano słońce - robię trzy prania zamiast jednego. Potem góra prasowania atakuje mnie z kąta.
Do tego jeszcze przygotowania do roczkowej imprezy Adelki, ząbkowanie i nieprzespane noce - i pisać nie ma kiedy.

Ale ja nie o tym chciałam. Chciałam się pożalić, że ten czas tak szybko ucieka. Że ani się obejrzałam, a tu już moje dziecko skończyło pierwszy rok życia. Ma cztery zęby. Chodzi na czworakach, staje przy czym się da i włazi na schody przyprawiając mnie o zawał (bramek nie ma, czekam na nie z utęsknieniem).
Dopiero co się urodziła, była malutka i ważyła zaledwie 2650g. A tu już poważny z niej dzidziuś.

Przez ten rok wiele się działo,i sporo przeszłyśmy. Bóle brzuszka, wysypki, swędzenia, ząbki. Od roku nie przespałam ani jednej całej nocy. Nauczyłam się gotować zupki oraz samodzielnie decydować, co jest dla moich dzieci dobre, a co nie.

Od roku czasu dla siebie mam mało (dzięki mężowi mam go choć odrobinę), muszę wybierać na co wykorzystać rzadkie wolne chwile. Czasami narzekam. Mam ochotę wszystko rzucić, i polecieć na księżyc, na trzy dni, całkiem sama. Czasami nie wyrabiam na zakręcie, wyciągając młodej z buzi ćmę lub psią karmę. Klnę, potykając się na podłodze o zabawkę, którą pięć minut wcześniej odłożyłam na miejsce.  Salon wygląda jak tydzień po wprowadzinach, kiedy nie było jeszcze stołu i kanap, bo wszystko jest podosuwane do ścian i mebli, żeby pozasłaniać sprzęty elektroniczne i gniazdka. Pomysły na obiady już dawno mi się skończyły. ( Dobrze, że chociaż Amelka nie jest wymagająca i codziennie jadłaby tylko pomidorówkę a na drugie lody ) .

Ale mimo to, nie zamieniłabym tego czasu na najlepsze wakacje w tropikach. Te moje płacząco-brudząco-dokuczające dzieci są całym moim światem i nie potrafiłabym bez nich żyć. Mój dom, który co prawda nie zachwyciłby Perfekcyjnej Lady Majdan jest moim azylem, moim miejscem na ziemi, moim kawałkiem świata. Wiem, że ten czas się nie powtórzy. Dlatego staram się czerpać jak najwięcej przyjemności z tego, gdzie teraz jestem.

Tak świętowaliśmy ten pierwszy rok:

*wszystkie zdjęcia są naszą własnością i nie wyrażam zgody na ich kopiowanie i udostępnianie

Testujemy z Canpol Babies

Jak wiecie, zgłosiłam się do majowej edycji testowania, organizowanej przez Canpol Babies. 

Pisałam o tym tutaj. 
Muszę przyznać, że nawet zdążyłam zapomnieć, że wysłałam zgłoszenie - a tu niespodzianka! E-mail od Canpol, że zostałam testerką ! Gwoli ścisłości - testerką została Adelka, bo zestawik był dla niej. Ja tylko opiszę wyniki ;) 

Zestaw zawierał: 
1) Smoczek uspojakający 6-18 mcy 
2) Butelkę antykolkową Little Cutie 120 ml
3) Butelkę antykolkową Little Cutie 240 ml
4) Termoopakowanie na butelkę 

Od razu po otrzymaniu przesyłki zabrałyśmy się za testowanie, i nawet nie pomyślałam, żeby zrobić zdjęcie zestawu ;) Zrobiłam je już w trakcie testowania, dlatego nie wszystko jest w oryginalnych opakowaniach :) 

W pierwszej kolejności przetestowałyśmy smoczek, bo i tak nosiłam się z zamiarem zakupu nowego, więc akurat idealnie się przydał. Adelka jest dzieckiem w większości bezsmoczkowym, ale ponieważ ząbkuje to dostaje smoczek do zabawy i gryzienia. 
Smoczek bardzo się jej spodobał. Wyglądała go a wszystkie strony, pomachała i bach - do buzi ;) Smoczek jest o tyle wygodny, że ma dość spory uchwyt, przez co dziecku łatwiej jest go złapać w rączkę :) Przyczepiony na specjalnym uchwycie jest również jedyną zabawką, którą Adelka nie może pobawić się w wyrzucanie ;) Ciągnie i ciągnie i smoczek nie chce spaść na ziemię.  A to dopiero zagadka! 
Jedyny minus to taki, że smoczek nie ma plastikowej zatyczki. Trzeba nosić do niego osobne opakowanie, żeby go schować gdy nie jest potrzebny.

Potem rozpoczęłyśmy test butelki. 
Mniejsza butelka ma dołączony smoczek dla noworodka, dla Adelki za mały. Większa miała smoczek nr 1, 3mce+, więc tę przetestowałyśmy jako pierwszą. Wydawało mi się, że będzie on i tak za mały dla Adelki (w końcu dzidziuś ma już 11 miesięcy) i zamierzałam dokupić większy smoczek, ale - zaskoczenie - nie było problemu z piciem. 
W naszej dotychczasowej butelce musiałam zmienić smoczek na ten o największym przepływie, bo Adelce bardzo ciężko się piło. Tutaj nie było widać, żeby w picie wkładała jakikolwiek wysiłek. Zatem większego smoczka nie kupiłam. Pijemy na razie z tego. 
Generalnie bardzo spodobał mi się fakt, że do butelki można dokupić smoczki dostosowane do wieku dziecka, jednak w jeszcze szerszym wachlarzu rozmiarów niż w innych butelkach. Naprawdę można idealnie dobrać smoczek:

 
Adelka bardzo się z butelką polubiła. I okazuje się, że wybór większej butelki był słuszny - bo Adelce łatwiej ją złapać w rączki i próbować samodzielnego picia. Zresztą nie tylko dziecku wygodnie ją trzymać - ma tak wyprofilowany kształt, że i dorosłemu wygodnie ją trzymać w ręce. Ma to zapewne znaczenie dla rodziców karmiących dzieci mlekiem modyfikowanym - trzymanie takiej butelki jest naprawdę wygodne i pewne ;) 
Dla rodziców karmiących butelką maluchy nie bez znaczenia będzie fakt, że butelka ( a właściwie smoczek) posiada specjalny zaworek antykolkowy, zapobiegający powstawaniu pęcherzyków powietrza w pokarmie a przez to redukujący kolkę, nadmierne odbijanie i gromadzenie gazów. 
Sam smoczek, wykonany z silikonu, kształtem przypomina pierś mamy, przez co ułatwia karmienie mieszane. Adelka, od początku karmiona tylko piersią, bez problemu załapała picie z butelki i proces ssania piersi absolutnie nie został zaburzony. 
Dodatkowo butelka nadrukowaną sympatyczną myszkę. Nie bez powodu zestaw nazywa się "Little Cutie" - jest naprawdę słodki.
Jesteśmy bardzo zadowolone z tej butelki i nie wracamy już do poprzedniej. 
Mniejszą butelkę przekażemy mającemu niedługo przyjść na świat maluszkowi znajomych. Na pewno bardzo się przyda :) 

Termoopakowanie to super praktyczna i przydatna rzecz. Specjalna folia termoizolacyjna wewnątrz termoopakowania powoduje, że pokarm wolniej się nagrzewa lub stygnie. Jest to niezmiernie przydatne, gdy nasze pociechy używają już butelki i piją z niej mleko, wodę czy inne płyny - zwłaszcza podczas spaceru, jazdy samochodem lub wyjścia na zakupy. Mamy pewność, że pokarm wewnątrz termoopakowania będzie idealnie się nadawał do spożycia przez nasze pociechy, gdyż termoopakowanie może zachować jego wyjściową temperaturę nawet do 2 godzin. Zagrzany zachowa swoją temperaturę nawet w chłodne dni i ułatwi nam codzienne czynności nawet w domu. Termoopakowanie ma praktyczny uchwyt, który pozwala na wygodne zamocowanie go np. na rączce wózka. Jest dość spore, więc pasuje na małe i duże butelki. Jest bardzo solidnie i estetycznie wykonane. Bardzo, ale to bardzo przypadło nam do gustu. W dodatku kolorystycznie pasuje nam do wózka, więc na spacery chodzimy sobie tak: 

Jestem bardzo zadowolona z zestawu Little Cutie, w szczególności z butelki. Wprawdzie niedługo będziemy z butelki rezygnować, na rzecz picia z kubeczka, ale teraz bardzo się nam ona przydaje. 
Dziękujemy za możliwość testowania! 

Urlop nad Bałtykiem - obciach czy fajne wakacje?

Koniec roku szkolnego. Zapewne większość z Was ma już plany wakacyjne, cześć dopiero takie plany robi, a reszta pójdzie na żywioł.  Ale co roku pojawia się pytanie - gdzie jechać? 

Kiedyś urlop nad Bałtykiem był marzeniem (prawie) każdego Polaka. Na wakacje nad polskim morzem czekały dzieci, czekali dorośli. To było coś! Do dziś pamiętam moje pierwsze ( w dzieciństwie jedyne) wakacje nad Bałtykiem i dźwięk letniego hitu Sabriny "Boys, boys, boys" lecący z każdego głośnika we Władysławowie.

Teraz Bałtyk jest passe. Przynajmniej tak wynika z opowieści. Naszym rodakom przeszkadza nad Bałtykiem praktycznie wszystko: niepewna pogoda, tłumy, zanieczyszczona plaża, wysokie ceny, parawaning, zachowanie innych urlopowiczów  i wiele, wiele innych. 

Teraz Bałtyk to obciach. 
"Jedziesz nad morze? Polskie? W tej cenie miałabyś wczasy na Chorwacji! I pogoda pewna! Woda ciepła! Ja tam się nad Bałtyk nie wybieram". 

Mniej więcej takie dialogi można usłyszeć w kontekście wakacji ostatnimi czasy. Tylko skoro nikt tam nie jeździ, to skąd te  tłumy na plażach i tysiące parawanów w relacjach telewizji śniadaniowych? A, już wiem, telewizja  kłamie. To statyści. Albo zaawansowana grafika komputerowa. 

Dla mnie Bałtyk ma swój urok. Mam do niego sentyment. 
Ze względu na moje miejsce zamieszkania (podkarpacie) na plażę chorwacką mam tylko troszeczkę dalej niż nad polską. Ale mimo to ciągnie mnie nad Bałtyk. W Chorwacji takich piaszczystych plaż nie znajdziemy, a największa frajda dla dzieci to ...piaskownica! Można tatusiowi zakopać całą nogę, albo on może zakopać nas po pas. Można się turlać, skakać, przewracać, budować zamki, tamy i co tam jeszcze wyobraźnia przyniesie. Dzieciom temperatura wody nie przeszkadza. Gdy ja szczękam zębami ledwie zamaczając kostki moje dziecko zanurzone prawie po szyję, radośnie piszcząc (też szczękając przy tym zębami) woła "Mamusiu, chodź do nas! Woda jest fajna!" 

Parawaning
Parawany od zawsze były wpisane w krajobraz bałtyckich plaż. Mają osłaniać przed wiatrem, który nad morzem jest dość silny i zapewnić odrobinę prywatności na zatłoczonej plaży. A że dużo plażowiczów to i dużo parawanów. Nie ma się co dziwić. Ale czy wszyscy musimy wypoczywać tuż przy głównym wejściu na plażę? Może wystarczy przejechać się kawałek dalej, poszukać mniej zatłoczonej plaży ? Są takie, naprawdę. Byłam, widziałam. Tyle, że nie była ona usytuowana przy głównym deptaku, trzeba było podjechać samochodem ok 2km (można i taki dystans pokonać piechotą, ale z wielką torbą zabawek, kocem i plażowym namiotem nie byłby to najprzyjemniejszy spacer), przejść przez las i ...voila - własna, prawie prywatna plaża. 
Ale Polak nie po to na urlop jedzie, szuka noclegu najbliżej morza, żeby potem 2 km na plażę jechać! Więc wstaje takowy urlopowicz o 5 rano i idzie z parawanem na plażę zająć miejscówkę najbliżej wody. W końcu nie po to na urlop wyjechał, żeby daleko chodzić! 
Czy naprawdę w tych Chorwacjach, Bułgariach czy innych kurortach plaże są puste? Tam może parawanów nie ma, ale czy naprawdę można się tak swobodnie rozłożyć tam, gdzie akurat nam się spodoba i najbliższego sąsiada będziemy mieć 5 metrów dalej? 

Brud
No nie da się ukryć, jest. Nie wszędzie oczywiście, bo im mniej zatłoczona plaża tym mniej śmieci. Ale nadbałtycki piasek od lat usiany jest kawałkami szkła, niedopałkami, papierkami i innymi śmieciami. Nie unikniemy tego, ale zamiast narzekać, pozostaje spojrzeć na siebie i zabierać po sobie śmieci. Gdyby każdy plażowicz zabierał swoje śmieci ze sobą, plaże byłyby przecież czyste. 
Niestety, faktem jest że przy plażach koszy jak na lekarstwo, a jak już są, to wypełnione po brzegi śmieciami, bo służby nie kwapią się, aby je opróżnić. Toi -Toi'ów tez nie widziałam za wiele. Więc i plaże dzięki temu najczystsze nie są.

Pogoda
Nad Bałtykiem bywa kapryśna. Trzeba wziąć to pod uwagę wybierając się tam na urlop. W sumie to nawet nie dziwię się tym, którzy wybierają urlop w Chorwacji po dwóch spędzonych nad Bałtykiem urlopach, na których przez bite dwa tygodnie padał deszcz. Też bym się wkurzyła i obraziła na Bałtyk. 
W dodatku, niezależnie od temperatury powietrza, woda w Bałtyku lodowata. 
Ja za każdym razem miałam szczęście.Ile razy byliśmy nad morzem, tyle razy akurat były afrykańskie upały w całej Polsce. Na 1,5 tygodnia pobytu jeden deszczowy dzień. Wiem, to prawie tak, jakby wygrać szóstkę w totka. 
Ale taki mamy klimat niestety. 

Kicz, tandeta i drożyzna. 
Narzekamy na stragany z kiczowatymi duperelami, poduszki z foczkami, plastikowe bransoletki imitujące bursztyn i całą masę innych gadżetów rodem z Chin. Mało tego, jeszcze całkiem to nietanie. Teraz, w dobie internetu i aliexpress, gdzie wszystkie te rzeczy możemy nabyć za przysłowiowego "dolara" takie stoiska nas wkurzają, bo ceny rzeczywiście potrafią tam odstraszyć. A dzieciom oczywiście się to podoba i koniecznie muszą mieć piątą łopatkę, piłkę, trzydziestą bransoletkę czy jeszcze inną setną kiczowatą zabawkę. 
Ale takie prawo dziecka. Pewnie, nie kupujmy wszystkiego, ale od jednej pierdołki więcej świat się nie zawali, a my nie zbankrutujemy. A jaka radość dziecka! 
Mam wrażenie, że radość dziecka jest wprost proporcjonalna do ilości różu  (w przypadku dziewczynek), kiczu i plastiku w zabawce. A jeszcze jak do tego gra albo świeci to już w ogóle szał. 

Nuda
Jak już się znudzi plażowanie, nie ma co robić nad tym morzem. 
Niestety, mało jest miejscowości typowo nadmorskich, w których w przypadku brzydkiej pogody mamy jakaś alternatywę. Gdzieniegdzie mamy aquaparki, w Trójmieście wiadomo - mnóstwo do zwiedzania, ale nie czarujmy się,  w większości mniejszych miasteczek nie mam nic poza plażą. Ale ja mam na to sposób (jeszcze nie musiałam korzystać) - zawsze zabieram kilka pudełek puzzli, gry planszowe, kolorowanki, bajki i inne rzeczy, które zabiją nudę w czasie deszczu. Dodatkowo bierzemy rowery. W razie mniej upalnej pogody uderzamy na wycieczki rowerowe - a malowniczych tras nad morzem nie brakuje. 

Korki 
Fakt, nadmorskie miejscowości mają to do siebie, że są na północy i o ile nie płyniemy z Finlandii, to musimy dojechać do nich samochodem (ewentualnie pociągiem lub samolotem, ale wtedy korki nas nie dotyczą) z kierunku południowego. Nic  więc dziwnego, że drogi dojazdwe do w/w miejscowości są zatłoczone. Biorąc poprawkę na stan owych dróg - o korki niestety nietrudno. 
Sama korków ni lubię. dzieci jeszcze bardziej - jak samochód nie jedzie to wszystko jest źle, niedobrze i w ogóle beznadziejnie. 
Ale drogi na szczęście są czynne całą dobę. My z tego korzystamy i jeździmy w nocy. Chłodniej, bez korków i jaka frajda dla dziecka ...Zasnęło ...i jak się obudziło było już 600 km dalej ... ( to starszy egzemplarz, młodszy w aucie niestety nie śpi i z nią jeszcze nie próbowaliśmy zrobić takiej trasy). 

Wszystko powyższe to prawda. Może się zdarzyć, że jadąc na wakacje utkniemy w giga-korku, po przyjeździe na miejsce okaże się, że pogoda jest paskudna, woda zimna a do tego są sinice i jest zakaz kąpieli. Będziemy się nudzić jak mopsy i narzekać, jak to nad tym naszym morzem jest beznadziejnie. 

Jest jednak jeszcze jedno "ale" od tych narzekań. Wyjazd nad morze to... przyjazd po zdrowie! Dziecko, bawiąc się na plaży, wdycha powietrze przesycone składnikami wody morskiej, w którym są mikroskopijne kryształki soli, jod, brom, wapń i magnez. Te pierwiastki leczą katar, łagodzą też stany zapalne w oskrzelach, alergię, astmę.
Owszem, jod występuje nad każdym morzem, ale nad Bałtykiem (podobnie jak nad innymi morzami północnymi) jest go więcej. Przyczyna? Większa prędkość wiatru nad Bałtykiem i wyższe fale (a to właśnie ich rozbijanie się o brzeg powoduje mgiełkę zdrowotnego morskiego aerozolu).

Zatem jeśli trafisz nad Bałtykiem na fatalną, wietrzną i sztormową pogodę nie pakuj od razu walizek i nie wracaj do domu.  Wtedy właśnie w powietrzu jest najwięcej cennych pierwiastków, w tym jodu. Im silniejszy wiatr, im wyższe morskie bałwany, tym lepiej. Cieplej ubierz siebie i dziecko i idźcie na plażę. Nie zamykajcie się w pokoju tylko idźcie na spacer pooddychać pełną piersią :) 

Podsumowując: dla mnie Bałtyk to żaden obciach. Wracam tam z przyjemnością, nie straszne mi korki, tłumy i stragany. Uwielbiam to miejsce i tą samą miłość do Bałtyku chcę wpoić moim dzieciom. 
Polska jest piękna, trzeba tylko umieć to docenić i nie szukać dziury w całym. 

*wszystkie zdjęcia są nasze; wykonane na wakacjach w 2015 r. 

Sezon na (k)leszcza!

Ja osiwieję. Albo się wykończę nerwowo. Na pewno. 

Wczoraj nabyłam nową umiejętność - usuwanie kleszcza. Na szczęście nie z dziewczynek, a z psa. Co nie znaczy, że było to zadanie mniej stresujące. 

Jednego udało się wyciągnąć w miarę sprawnie, był malutki i jeszcze nie zdążył się mocno wgryźć. 

Drugi, sporo większy siedział w szyi, wgryziony już do połowy :( 

Odkryliśmy je przez przypadek. Nasz piesek jest długowłosy, kudłaty i bardzo ruchliwy. Kiedy nie śpi, to grasuje po podwórku. Niestety, kleszcze czają się teraz nie tylko w lesie, ale dosłownie wszędzie. Okazuje się, że nawet w trawie. I mimo codziennego przytulania, łaskotania i miziania można takie coś przegapić. Tak się akurat złożyło, że małżonek wczoraj pieseła wykąpał. 

Pieseł kąpieli nie lubi, więc wypuszczony z łazienki przybiegł do mnie na ratunek. I tak sobie głaskałam i miziałam tego mokrego zwierza, aż zobaczyłam cholerstwo. 

Najpierw tego małego "kleszczyka", na pyszczku. 

Zawołałam małżona. Mąż przyszedł wkurzony (akurat robił córce kolację), bo pewnie znowu panikuję, a kleszcza nigdy nie widziałam na oczy. Ale musiał niestety przyznać mi rację. Był kleszcz. Nie chciał się łatwo odczepić, ale jakoś się udało. 

Jak zobaczyliśmy drugiego, to już oboje się wystraszyliśmy. Duży, wgryziony do połowu w cienką skórę szyi naszego kochanego stworka :( 

Zadzwoniłam spanikowana do naszej lecznicy. A Pani Weterynarz spokojnie wytłumaczyła nam jak gadzieństwo usunąć. 

I tak: należy kręcić robalem w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Robal powoli powinien się wykręcić. Czasem wystarczy 1,5 obrotu, czasem trzeba trzy albo więcej. Ale trzeba kręcić. Absolutnie nie wolno ciągnąć kleszcza! Wtedy można urwać główkę insekta i bez interwencji lekarskiej się nie obejdzie. Oczywiście nie smarujemy niczym kleszcza, ani go nie ściskamy. To może spowodować, że wydali on toksyny do ciała naszego pupila. Delikatnie łapiemy pęsetą i wykręcamy.

Małżonek zestresowany, ale kręcił. Ja trzymałam pieska. O dziwo, nie wyrywał się. Wiedział chyba, że chcemy mu pomóc. Normalnie nie dał by się tknąć. Nawet czesać się nie lubi. A tu leżał spokojnie i ani drgnął. Mądra bestia. 

Udało się! Obejrzeliśmy robaczka - był na pewno cały. Dzięki instrukcjom Pani Weterynarz udało się pozbyć pasożyta.  Na szyi został spory rumień, ale to nic dziwnego po takim ugryzieniu. 

Mamy wyrzuty sumienia, bo tak ciągle odkładaliśmy zakup obroży albo kropelek przeciwkleszczowych. A pojedziemy jutro, pojutrze i tak ciągle było coś na głowie. 

Ale dzisiaj już tego nie odłożyliśmy. Pojechaliśmy do lecznicy, kropelki zaaplikowane. Za miesiąc powtórka. I tak przez cały sezon "kleszczowy". 

Obroża jest wygodniejsza, starcza na dłużej, nie trzeba pamiętać, żeby zakropić pieseła, ale u nas nie zda egzaminu. Obroża musi być jak najbliżej skóry pieska, a Stefan jest na tyle kudłaty, że ta obroża musiałaby go chyba udusić. Będą więc kropelki. Następne kropienie już wpisane w kalendarz.

Mało tego, jutro małżon ma w planie spryskanie podwórka specjalnym opryskiem na komary i kleszcze. 

Amelka dostała kategoryczny zakaz chodzenia boso po trawie (tak lubi najbardziej, ale nie będziemy ryzykować). 

Jeżeli macie zwierzęta, które sporo biegają po podwórku, po trawie, obejrzyjcie je dokładnie. Poszukajcie na skórze śladów kleszcza ( rumień) albo powbijanych pajęczaków. Jeśli dacie radę, usuńcie je sami. Jeśli nie - jedźcie do weterynarza. 

Kleszcze u zwierząt są tak samo niebezpieczne, jak u ludzi. Też mogą wywołać choroby odkleszczowe - m. in. boreliozę czy babeszjozę. 

Po usunięciu kleszcza należy naszego zwierzaka przez jakiś czas obserwować, i w razie wystąpienia jakichkolwiek niepokojących objawów ( np. apatii, braku apetytu, podwyższonej temperatury) natychmiast udać się do weterynarza. 

A to sprawca całego zamieszania. Stefan. Nasze trzecie dziecko :)

Muszę, bo się uduszę ...

Będzie to post typu "gorzkie żale". Post w którym pokażę swoją zołzowatość w całej okazałości. Taki, w którym będę się czepiać i może dostanie się komuś Bogu ducha winnemu. Trudno. Ale muszę wyrzucić z siebie, co mi leży na wątrobie bo mnie żółć zaleje. 

Dzisiaj miałam próbę do przedstawienia w przedszkolu. Przedstawienia, które w zamyśle ma być przedstawieniem, w którym występują Rodzice przedszkolaków. Tu akurat z okazji Dnia Dziecka. Jest to już trzecie przedstawienie tego typu w mojej "aktorskiej" karierze. I , o ile Panie nauczycielki  nie zrezygnują z organizacji tego typu przedstawień, będę występowała dalej. 

*youtube.com

A dlaczego nauczycielki miałyby zrezygnować z organizowania przedstawień? Ano dlatego, że występują tam same. I jeszcze Panie kucharki i woźne oddziałowe. 
Tak tak, nie rodzice przedszkolaków - jak było w zamyśle - tylko własnie pracownicy przedszkola.

Obecne przedstawienie to "Rzepka" J Tuwima .Potrzebujemy do tego 12 osób (Narrator, Rzepka i dziesięcioro "wyciągaczy"). Na te 12 osób mamy czworo rodziców. Reszta to przedszkolna kadra.

Ja się pytam: dlaczego? Czy na setkę dzieci w przedszkolu nie znalazłoby się chociaż 10 rodziców chętnych do wystąpienia w przedstawieniu? Czy naprawdę rodzice dzieci z naszego przedszkola są ludźmi tak zajętymi, że nie znajdą czasu, żeby przyjść do przedszkola i sprawić dzieciakom frajdę ?

W poprzednich dwóch przedstawieniach też brali udział pracownicy przedszkola, bo nie było wystarczającej ilości chętnych rodziców, ale jednak było nas więcej. Teraz udało się zebrać zaledwie cztery osoby. 

Może ktoś czytając to poczuje się urażony, ale naprawdę uważam, że jeśli się chce to można sobie zorganizować czas tak, żeby tą godzinę znaleźć. 
Można poprosić szefa o urlop na dzień występu. Lub ewentualnie o przepustkę z pracy, jeśli zakład pracy takowe rozwiązania dopuszcza. 
Mamy opiekujące się w domu młodszymi dziećmi mogą poprosić o pomoc babcię czy kogoś z rodziny. Na czas występu na pewno ktoś chętnie zaopiekuje się maluchem. 
Oczywiście, na pewno są sytuacje, że po prostu nie można i już. Praca taka, że urlopu wziąć nie można. I nie ma w pobliżu babci czy kogokolwiek do dziecka. Nawet mogę zrozumieć, że ktoś może mieć w dniu przedstawienia umówioną z dużym wyprzedzeniem wizytę u lekarza, ale ... wszyscy? 

Nie jestem w stanie po prostu uwierzyć, że absolutnie wszyscy rodzice pracujący na etacie nie mają możliwości wzięcia jednego dnia urlopu. Ani nie jestem w stanie uwierzyć, że absolutnie wszystkie mamy opiekujące się dziećmi nie mają absolutnie nikogo, kto mógłby przez godzinę przypilnować dziecka. 
Ale nawet gdyby, to mamy jeszcze rodziców niepracujących na etacie i jednocześnie nie mających młodszych dzieci, którymi trzeba się opiekować w domu. Czy oni też nie mogą na godzinę odłożyć swoich zajęć, i wystąpić dla (między innymi) swojego dziecka? Czy akurat na ten dzień wszyscy mają zaplanowane wizyty u lekarza? 

Przykre to jest. Tyle mówi się i trąbi o poświęcaniu czasu dzieciom. O odejściu od komputerów, telewizorów i spędzaniu czasu razem. 
Czy naprawdę chodzi w tym o zabranie dziecka po przedszkolu na plac zabaw (uwielbiany swoją drogą przez dzieci) i poplotkowaniu z koleżankami w czasie gdy dziecko biega / zjeżdża / huśta się itp?
Czy naprawdę chodzi tylko o zjedzenie wspólnie obiadu w czasie gdy  w tle gra radio ?
Albo o pójście na niedzielny spacer, gdzie dzieci sobie a rodzice sobie? 
Czy nie możemy  podarować dzieciom tego naszego czasu własnie w postaci występu w przedszkolu?  Czy nasza praca czy inne zajęcia naprawdę nie pozwolą nam poświęcić godzinki na raz do roku? 

Nikt nie myśli chyba o tym, jak to widzą dzieci. A szkoda. 
Do dziś pamiętam jaka dumna była moja córka, kiedy zobaczyła mnie i męża w pierwszym przedstawieniu. Była taka szczęśliwa, kiedy mogła po przedstawieniu przybiec do mamy i taty na wspólne zdjęcie. Mówiła o tym chyba przez tydzień bez przerwy. Po drugim przedstawieniu tak samo. Teraz będzie tylko mama, ale radość dziecka też będzie ogromna. 

Tak sobie myślę, i wydaje mi się, że jednak chodzi tu o chęci. Rodzicom się nie chce angażować. Chyba uważają, że skoro dają dziecko do przedszkola, to zadaniem przedszkola jest go uczyć i bawić. Oni nakarmią, ubiorą, przenocują. 
Albo  podejście typu "niech się inni rodzice wykażą". A co tam, niech ta czy tamta mama sobie występuje. Mi się nie chce. 
Ewentualnie o obawę, że ktoś będzie się z nas śmiał: "Ja się nie będę przecież wygłupiać. Przebierać się za Rzepkę, Kopciuszka czy Józefa. Nie nadaję się i będą się śmiać". Ale to mam być śmieszne! Dzieci mają mieć radochę! 

Dzisiaj idąc po próbie do domu na placu zabaw widziałam mamę grającą z synem ( na oko siedmioletnim) w piłkę. Tak, mamę w piłkę. W krótkich spodenkach i adidasach. Wyglądała tak, jakby ... wyszła z synem pograć w piłkę. Ta mama nie obawiała się, że ktoś będzie się z niej śmiał. Chciała sprawić dziecku przyjemność i zapewne zrobiła. 

Szkoda, że rodziców z takim podejściem tak mało u nas w przedszkolu. 

Ja byłam już Góralką i Wróżką. Teraz będę Gęsią. Może jeszcze kiedyś wypatrzy mnie jakiś bogaty producent i obsadzi w hollywoodzkiej produkcji? 

Wygadałam się. Teraz myślę skąd by tu wziąć kostium gęsi, bo akurat takim Panie w przedszkolu nie dysponują ;) 

*pixabay.com

Idealne prezenty na Dzień Matki.

Dzień Matki już blisko, zatem proponuję wydrukować poniższą listę i niby przypadkiem podrzucić swojej drugiej połówce, a nuż się domyśli? 
Co tam jakieś kolczyki czy pierścionki. Kwiaty albo wejściówka do SPA, to już przeżytek. 
My, matki, potrzebujemy przecież prezentów z prawdziwego zdarzenia. Takich z przytupem.

*pixabay.com

Szklana kula. 
Żeby sobie popatrzeć, czy jak na weekend zaplanujesz wycieczkę, to się dzieciaki w piątek rozchorują, czy może jednak uda się wyjechać. 
No i wtedy sprawdziłabyś sobie po ludzku pogodę, żeby nie pakować do auta dodatkowej torby z ciepłą bluzą czy kurtką przeciwdeszczową albo sandałkami na zmianę, bo a nuż akurat zrobi się ciepło? 

8 dodatkowych godzin w ciągu doby.
Nie mniej, nie więcej tylko własnie osiem. Te brakujące 8 godzin na sen, dzięki którym (wg wszystkich poradników) byłabyś zawsze młoda, piękna i tryskająca energią. 

Magiczny kosmetyk. 
Ale to taki magiczny, żeby działał jak w tych wszystkich tutorialach makijażowych - że jeszcze Pani pędzla do powieki nie przyłoży- i pstryk, już umalowana. Mało tego, jeszcze taki magiczny, żeby się cały dzień trzymał bez poprawek. 

Trzecie oko. 
Takie na wysięgniku. Oko, które przypilnuje raczkującego przy schodach malucha, w czasie kiedy Ty mieszasz zupę. Albo zajrzy do pokoju dziecięcego, kiedy zrobi się tam podejrzanie cicho. 
Trzecie oko najbardziej skutecznie działałoby w pakiecie z trzecią ręką, więc ja poproszę zestaw. 

Trzecia ręka.

Taka, dzięki której byłabyś jeszcze bardziej "multitasking". Taka, która poprowadzi wózek, jak będziesz niosła młodsze dziecko na jednej ręce a drugą trzymała starsze. Taka, która zakupy poniesie. Taka, która Cię podrapie, jak dwie pozostałe masz akurat zajęte. Taka, która poda Ci mokre chusteczki, kiedy otworzysz pieluchę z niespodziewaną wręcz ilością paliwa rakietowego, a chusteczki, jak na złość akurat są na drugim końcu pokoju. Taka, która nigdy się nie zmęczy. 

Jak oko i ręka, to jeszcze...

Trzeci cyc. 
Taki odłączany, zawsze pełny, żeby położyć ząbkującego niemowlaka w łóżeczku i mieć chwilę dla siebie. 

Urządzenie do teleportacji. 
Żeby sobie codziennie zaoszczędzić czasu i nerwów marnowanych na stanie w korkach czy parkowanie. 
Trzeba pojechać po dzieci? Wsiadasz do takiego ustrojstwa i - cyk - jesteś pod przedszkolem. Wsiadasz znowu - już żłobek. Trzeba odebrać przesyłkę z poczty na drugim końcu miasta? Co to dla Ciebie. W ułamku sekundy jesteś pod pocztą. 

Worek cierpliwości. 
Albo dwa. Przydałyby się w momencie, kiedy dziecko ubrane w białe rajstopki i tiulową spódnicę wywróci się w kałużę akurat w momencie, kiedy jesteście już pół godziny spóźnieni na proszony obiad u teściów.
Albo kiedy boli Cię głowa i marzysz o chwili ciszy, a Twoje dziecko własnie urządza sobie wyścigi z psem dookoła stołu, radośnie przy tym piszcząc i pokrzykując. 
Albo w tysiącu innych sytuacji, w których masz kogoś zamordować albo w najlepszym wypadku wysłać w kosmos. 

Skoro o kosmosie mowa, to przydałby się ....

Bilet w kosmos. 
Ale tylko w dwóch konfiguracjach. 
1. Dla Twojej rodziny.
2. Dla Ciebie i tylko Ciebie ( no ewentualnie z opcją zabrania przyjaciółki i butelki wina). 

Worek pieniędzy. 
Może jakaś kumulacja w Lotto. Niby pieniądze szczęścia nie dają, ale lepiej płakać w Mercedesie niż tramwaju. 
Opłaciłabyś sobie nianię, kucharkę, sprzątaczkę, manikiurzystkę i fryzjerkę co dzień rano, ogrodnika i pielęgniarkę. 
A Ty wreszcie wypiłabyś ciepłą kawę i siadła na tyłku wcześniej niż o 21:00. 

Własnie - kawa. 

*pixabay.com

Kawa.
Są już ekspresy, które zrobią Ci kawę, zanim się obudzisz. Rodem z reklamy Jacobsa, tylko przystojnego Pana brakuje. Ale ja chcę taką kawę, która będzie ciepła, do momentu, kiedy będę w stanie ją wypić, czyli ... nie wiadomo ile. 

Magiczna różdżka. 
Jedno z Twoich dzieci chce pić, kiedy Ty akurat karnisz drugie, a woda stoi poza zasięgiem jego rączek? Pikuś. Abrakadabra - i jest. 
Własnie zeszłaś na dół,a Twoje dziecko przypomniało sobie, że teraz, już w tej chwili musi pobawić się zabawką, która stoi na najwyższej półce? Cyk - gotowe. Nie musisz lecieć po schodach. 
Dziecko zostawiło w przedszkolu ukochanego misia bez którego nie zaśnie i przypomina sobie o tym ,kiedy przedszkole jest już dawno zamknięte? Ha! Od czego masz różdżkę! 
Góra prasowania woła Cię z ciemnego kąta i ciągle rośnie? Użyj różdzki! Hokus-pokus ! Wyprasowane. 

Magiczne słuchawki.
To jest coś. Cały czas miałabyś swoje dzieci na oku, ale nie słyszałabyś pisków, wrzasków, ciągłego nawijania i bez przerwy "mamo!". Taka wizja bez fonii. 

Książę z bajki. 
Wtedy wszystkie wyżej wymienione przedmioty nie byłyby potrzebne. Wszystko załatwiałaby jakaś wróżka, matka chrzestna czy inna czarownica. A książę nosiłby Cię na rękach i spełniał każdą zachciankę. 


Co Ty na to? Spodobało Ci się coś z tej listy? 
Bo ja sądzę, że najlepszym dla nas - matek - prezentem będzie jakiś cud ;) 

Blogosfera Canpol Babies

Canpol Babies to znana wszystkim mamom firma produkująca artykuły dla niemowląt i dzieci. Produkty mają tak dużą popularność i tak szeroki asortyment, że zapewne każda mama ma w domu przynajmniej jeden produkt tej firmy. Czy to butelkę, ręczniczek, nożyczki albo smoczek. Lub jeszcze coś innego. Nie wierzycie? Sprawdźcie. 

Firma Canpol Babies prowadzi również program Blogosfera, gdzie co miesiąc daje szansę blogującym mamom na przetestowanie swoich produktów lub organizację konkursu dla czytelników, w którym można wygrać rewelacyjne produkty od Canpol Babies. 

Postanowiłam, że i ja się zgłoszę do takiego testu. Może akurat się uda, bo w tym miesiącu do testowania mamy zestawy "Little Cutie" składające się z butelek szerokootworowych Little Cutie oraz smoczka uspokajającego i termoopakowania na butelkę, czyli coś, co aktualnie - przy oduczaniu młodzieży od cyca - bardzo mi się przyda. 

Więcej informacji możecie uzyskać pod tym linkiem: http://canpolbabies.com/pl/blogosfera. Bardzo Was do tego zachęcam. 

Być może też dzięki Canpol Babies uda mi się zorganizować dla Was konkurs.

Dlatego proszę, żebyście trzymali za mnie kciuki!